زائران می روند کم کم همه
باز من می مانم دور از همه
عاشقان چه عاشقانه می روند
در ره عشق با سَر می دَوند
گمان می کردم امسال دعوتم
اما فهمیدم که بی سعادتم
دوباره اقوام و دوستان را بدرقه میکنم
پس کی خودم سفر را تجربه میکنم
من که اشک ریختم و دعا کردم
از خدا زیارت اربعین تمنا کردم
از چه دعایم رد و اجابت نشد
نصیب من از اربعین، زیارت نشد
به دل غم دارم و گریه می کنم
کبوتر دلم را بهانه می کنم
کبوتر هوای حرم به سر دارد
شوق پرواز به سوی دگر دارد
از ماندن در این وادی می ترسد
از حرم ندیدن و مردن می ترسد
کبوتر را پر می دهم سوی حرم
حسین جان بپذیر این کبوترم
به دلم وعده می دهم ان شاء الله
سال دگر کربلا، اربعین ابا عبدالله