دیشب در فضای مجازی گشتی میزدم که خبر شهادت شهید مدافع حرم علی اصغر الیاسی از استان البرز توجهم را جلب کرد.
جدید بودن خبر شهادت از یک طرف و هم استانی بودن مان از طرف دیگر، حسرت و غبطه ی مرا به دنبال داشت.
عکس را به همسرم نشان دادم و گفتم:
ببین یکی از همشهری هایمان شهید مدافع حرم شده!
همسرم با دیدن عکس از جا پرید و گفت: من او را می شناسم! پسر عمه ی دوستم رسول هست! پارسال اربعین در یک موکب بودیم! خانه ی پدری شان همین دو محله بالاتر ازماست!

بعد هم گوشی را برداشت و به دوستش پیام داد!
همسرم درست شناخته بود. آقا رسول خبر شهادت را تایید کرد و گفت: هنوز پدر و مادر شهید خبر ندارند!

حال عجیبی پیدا کردم. در این روز و شب هایی که بوی محرم شهر ما را فرا گرفته، یک نفر از دوستان همسرم از دو محله بالاتر از ما، به سوریه رفته و شهید مدافع حرم شده و به دیدار امام حسین علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها نائل شده است. تصورش هم غبطه برانگیز است.

خوش به سعادتت آقا علی اصغر
خوش به سعادت پدر و مادرت
شهادت مبارک قهرمان